Ώρα για ταινίες

Αυτές τις μέρες είναι φυσικό έχουμε λίγο περισσότερο χρόνο διαθέσιμο. Ας τον εκμεταλλευτούμε τουλάχιστον βλέποντας κάποιες καλές-κατά την ταπεινή μου γνώμη-ταινίες.

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΒΡΟΧΗ

Ένας σκηνοθέτης μαζί με ένα φίλο του και την ομάδα ηθοποιών, πηγαίνουν στην Βολιβία για να κάνουν μια ταινία για τις φρικαλεότητες που έκανε ο Χριστόφορος Κολόμβος.

Θα καταλήξουν όμως στο τέλος να εμπλακούν ( ο ένας τουλάχιστον ), στον αγώνα που δίνουν οι φτωχοί Ινδιάνοι εναντίον της πολυεθνικής εταιρείας, που διαχειρίζεται την κατανάλωση νερού.

Μια εταιρεία που ( βάση συμβολαίου), δεν αφήνει στους Ινδιάνους να συλλέξουν ούτε το νερό της βροχής....

ΙΡΛΑΝΔΕΖΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Η προσπάθεια ενός Άγγλου  βετεράνου (από τον πόλεμο του Ιράκ),  να εκδικηθεί για τον θάνατο του φίλου του που δούλευε ως συνοδός ασφαλείας.

Ο συνοδός, είχε δει στυγνές δολοφονίες  αμάχων και προσπαθούσε να τις καταγγείλει.

Φυσικό επακόλουθο, να τον βγάλουν από μέση οδηγώντας τον στον Ιρλανδέζικο δρόμο ( ο πιο επικίνδυνος δρόμος του κόσμου).

Η φιλία όμως δυνατή, ακόμα και πέρα από τον θάνατο....

Το δίκιο είναι ζόρικο πολύ

Αυτός είναι ο τίτλος από το τελευταίο βιβλίο που διάβασα πρόσφατα. Ένα βιβλίο γραμμένο από την Μάρω Δούκα.

Πνευματική εφεδρεία

Μάλλον, αυτός είναι ο πιο κατάλληλος τίτλος που αρμόζει σε κάποιους υπουργούς της Κυβέρνησης.

Η αιτία είναι οι διαφωνίες ( ή καλύτερα επίρριψη ευθυνών ήταν), στο υπουργικό συμβούλιο σχετικά με την εφεδρεία.

Κανένας...

Δριμύ κατηγορώ

Είναι το πιο χαρακτηριστικό σημείο, από την ομιλία του Γ.Ραγκούση στην Βουλή.

Μία δήλωση, που τα λέει και τα εξηγεί όλα.

Όταν λέμε απελευθέρωση, εννοούμε απελευθέρωση....

Ο τίτλος δεν αναφέρεται σε  απελευθερωτικό αγώνα κάποιου δύστυχου λαού. Αλλά  στον Ελληνικό λαό, όπου ασφυκτιά από τα τεχνάσματα των θλιβερών συντεχνιών.