H κόκκινη Μασσαλία

Επιστρέφει λοιπόν στο δεύτερο, από τα τρία βιβλία του ο αστυνόμος Πάκο Μαρτίνεθ.

Μετά την φυγή του από το Αλγέρι, στην Μασσαλία αυτή την φορά.

Γεμάτο από πλοκή, εξελίξεις και απρόβλεπτες καταστάσεις. Φυσικά, κυρίαρχο στοιχείο η κινηματογραφοφιλία του Πάκο αλλά και η γοητευτική σύντροφος του Ιρέν.

Μια Ιρέν που είναι μαζί του νυχθημερόν, στο κρεβάτι του κώματος ( όχι του πόνου) ύστερα από πυροβολισμούς που δέχτηκε ο Πάκο.

Μια Ιρέν που απογοητεύεται από αυτόν. Αφού εξαιτίας, του πέφτει θύμα βιασμού (σωματικού και ψυχικού).

Τελειώνοντας, με έναν αναπάντεχο χωρισμό.

Ενδιαφέρον. Διαβάστε το.

Μια τηλε-δέηση στο τηλε-λιβανιστήρι (για το χρέος μας…)

Διαβάζω ότι ο πατέρας Άνθιμος, έκανε δέηση την περασμένη Κυριακή για το χρέος της χώρας .Το ανέφερε σε εκπομπή του τηλε-λιβανιστηριού Γ.Αυτιά .

Υπάρχει άραγε παρακάτω ; Υπάρχει άραγε περαιτέρω υποβάθμιση της πνευματικής μας ζωής ;

Φτάσαμε σε σημείο να κάνουμε δεήσεις, για να γίνει τι ;

Να αρχίσει ξαφνικά, μια βροχή από 500ευρα και να μας πνίξει κυριολεκτικά στο χρήμα ;

Να αδειάσουν τα ταμεία τους οι άλλες πιο εύρωστες οικονομικά χώρες και να τα δώσουν σε εμάς ; Για να συνεχίζουμε να δίνουμε 18 μισθούς στα ΕΛ.ΠΕ ;

Συμφωνώ με την δέηση και την δημοσιοποίηση αυτής. Αλλά για άλλους λόγους.

Υπέρ ανεύρεσης και εφαρμογής, της κοινής λογικής.

Βοήθεια μας!

Για την Αμαλία

Στις 25 Μαΐου 2007 έσβηνε η Αμαλία Καλυβίνου. Χτυπημένη από τον καρκίνο. Νια γυναίκα που συγκίνησε αλλά και εξόργισε.

Αυτήν θέλησε ο φίλος μου Νίκος να θυμίσω, μέσα από το μπλογκ. Δίνοντας το συγκεκριμένο άρθρο της Καθημερινής με τίτλο “Oι ογκολόγοι, πρωταθλητές στον χρηματισμό”.

Kαταχήν να ευχαριστήσω τον φίλο, αλλά ο τίτλος μάλλον αδικεί και τις άλλες ειδικότητες....Αυτό όμως δεν της παρούσης.

Κάποιος θα περίμενε ότι τα τελευταία κείμενα της Αμαλίας, θα μπορούσαν να αλλάξουν λίγο τα πράγματα. Να ευαισθητοποιήσουν τον ιατρικό-και όχι μόνο- κόσμο.

Τίποτα όμως, δεν έχει αλλάξει (δεν ξέρω αν χειροτέρευσε η κατάσταση), τίποτα το θετικό δεν έχει γίνει .Το “φακελάκι”, όπως λέει το άρθρο συνεχίζει απτόητο. Όπως και η ομερτά, μεταξύ των υγειονομικών.

Ανθρώπων γαντζωμένων στο χρήμα .Στον απότομο –και φυσικά παράνομο-πλουτισμό. Με κάθε μέσο και με κάθε κόστος. Τις περισσότερες φορές ανθρώπινο. Φυσικά όχι το δικό τους αλλά των αρρώστων. Επενδύοντας πάνω στον ανθρώπινο πόνο, αλλά και στην μειονεκτική θέση που βρίσκονται. Όχι μόνο οι ασθενείς (όπως η Αμαλία), αλλά και οι συγγενείς αυτών.

Τότε λοιπόν τι θα γίνει?

Σε παρόμοιες συζητήσεις, αυτό που έβγαινε και υποστηρίζω ακράδαντα είναι ότι θα υπάρξουν σκληρά περιστατικά. Άγρια περιστατικά με πρωταγωνιστές ιατρούς. Ίσως να ακούγεται λίγο σκληρό, αλλά εκεί δείχνουν ότι θα πάνε οι καταστάσεις. Φυσικά υπάρχουν και ιατροί, οι οποίοι πάνω από όλα είναι Άνθρωποι.

Ο κόσμος –λόγω κρίσης- έχει γίνει πολύ πιο απαιτητικός (φυσικό άλλωστε) και διεκδικητικός. Αν βάλετε και τον πόνο που νιώθει για το αγαπημένο του πρόσωπο, το μείγμα γίνεται εκρηκτικό.

Όπως εκρηκτικές και συγκινητικές, ήταν οι μέρες που ακολούθησαν μετά τον θάνατο της Αμαλίας.

Γιατί, τελειώνοντας με μια φράση της

Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...

Το Μαύρο Αλγέρι

Μετά από μια μικρή διακοπή, ξανά στο αγαπημένη μου ασχολία (Blogging ή ηλεκτρονικό ημερολόγιο όπως εσείς προτιμάτε).

Άλλη μια επιλογή-πρόταση για ευχάριστο διάβασμα .

Το Μαύρο Αλγέρι από τον γεννημένο στο Αλγέρι Γάλλο Μορίς Ατιά. Το πρώτο βιβλίο, από μια τριλογία με ήρωα τον Πάκο Μαρτίνεθ στο μακρινό Αλγέρι.

Μυστηριώδης αστυνομικός , εθισμένος στην δουλειά του εν μέσω πολιτικών και πολεμικών συγκρούσεων κατά την περίοδο του εμφυλίου στην Αλγερία.

Μαζί του φυσικά και η θηλυκή παρουσία της Ιρέν , συντρόφου του Πάκο.

Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα.

Διαβάστε το (όπως και τα άλλα δύο)