Κράτος...? Ευχαριστώ, δεν θα πάρω!

Πόσες φορές δεν ακούστηκε από τα χείλη -πολιτικών κυρίως -να μιλάνε για το κράτος, για την συνέχεια του, την αξιοπιστία του κλπ...

Πόσες φορές εμείς, οι απλοί πολίτες ακούγοντας αυτά τα λόγια δεν κουνήσαμε απελπισμένοι το κεφάλι αποδοκιμάζοντας τα λεγόμενα τους.Λεγόμενα τα οποία απευθύνονται -κατά την σκέψη αυτών που τα εκστομίζουν-σε πολίτες με πολύ χαμηλό νοητικό επίπεδο...

Για ποιο κράτος μιλάμε κύριοι "άρχοντες"...? Για αυτό το τερατούργημα που έχετε δημιουργήσει όπου κυριαρχεί ο νόμος της ζούγκλας και του ισχυρότερου...? Όπου η αναξιοπιστία είναι ο κύριος πυλώνας υποστήριξης του καθεστώτος το οποίο έχετε εγκαθιδρύσει...?

Τα αποτελέσματα όλων αυτών είναι ολοφάνερα.Στον οικονομικό τομέα (ακρίβεια τιμών) συγκλίνουμε διαρκώς-και σε πολλές περιπτώσεις έχουμε ξεπεράσει- όλα σχεδόν τα κράτη της Ε.Ε, ενώ στους μισθούς το χάσμα διαρκώς αυξάνει με τους άλλους εταίρους.Τα υπόλοιπα οικονομικά-δημοσιονομικά στοιχειά είναι σε μια τελματώδη κατάσταση (απλά αναφέρουμε τα πιο κραυγαλέα, και άμεσα κατανοητά στον μέσο πολίτη όπως τις τιμές των προϊόντων)

Στην κοινωνία επικρατεί η τέλεια και διαρκής αποχαύνωση...Μια γενική ακινησία και έκπτωση αξιών(ηθικών και όχι ψευτοηθικολογικών) σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού ιστού...

Τέλος, στην πολιτική ζωή, το απόλυτο κενό, με κατηγορίες να εκτοξεύονται από όλα τα πολιτικά κόμματα για μίζες, δολοπλοκίες και αλόγιστη σπατάλη δημόσιου χρήματος...

Αυτή είναι λοιπόν η δική σας Ελλάδα, και το δικό σας κράτος...Ένα κράτος που αλλιώς το φανταζόμαστε, όπου θέλουμε να ζήσουμε χωρίς την δική σας παρουσία...

Κρατείστε το λοιπόν...εμείς δεν θα πάρουμε!

Σκληρή δουλειά ή γνωριμίες...

Είναι ένα ερώτημα που πολλές φορές-όχι μόνο στον επαγγελματικό χώρο-απασχόλησε αρκετά.Πιστεύω, ότι το ίδιο ερώτημα δημιουργείται και σε πολλούς άλλους ανθρώπους.

Άνθρωποι, οι οποίοι δουλεύουν ¨με τον σταυρό στο χέρι" τηρώντας όσο περισσότερο γίνεται τους ηθικούς κανόνες.Οι οποίοι τις περισσότερες φορές, αδυνατούν να δικαιώσουν τους κόπους τους, εξαιτίας κάποιων "χρήσιμων" γνωριμιών που χρησιμοποιούν κάποιοι άλλοι...

Γνωριμίες που μπορεί να προέρχονται και μέσα από νόμιμες διαδικασίες, αλλά που δίνουν την απαιτούμενη ώθηση για να φτάσει κάποιος γρήγορα και χωρίς κόπο στον στόχο του...

Ένα στόχο που πολλές φορές τον πετυχαίνουμε με δυσκολία,όμως άλλοι τον θεωρούν δεδομένο -χρησιμοποιώντας πάντα τις γνωριμίες-και σίγουρο...

Το σίγουρο πάντως είναι, ότι δύσκολα θα βρεθεί απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα που απασχολεί πολύ κόσμο.Ας ελπίσουμε ότι κάποια μέρα θα την βρούμε...

Blogs, ενημέρωση και μπλογκο-νόμος...

Μεγάλη αναταραχή τις τελευταίες ημέρες στην μπλογκόσγφαιρα, σχετικά με τον επικείμενο νόμο που θέλει να εφαρμόσει η Ελληνική κυβέρνηση, για να "φιμώσει" την φωνή δεκάδων χιλιάδων μπλόγκερς...

Θα είναι βέβαια μια αποτρόπαια πράξη από την πλευρά της, η οποία θα θέσει σε δοκιμασία την Δημοκρατική ευαισθησία των Ελλήνων, στο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης αλλά και της δημιουργικής ενημέρωσης για πολλούς ανθρώπους.

Να σημειωθεί επίσης ότι η τάση αυτή της ενημέρωσης από τα Blogs όχι μόνο διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, αλλά διευρύνεται κιόλας με τάση να αντικαταστήσουν με τον καιρό παραδοσιακάμέσα μαζικής ενημέρωσης (εφημερίδες κλπ).Μάλλον αυτό θα ήταν το κυρίαρχο στοιχείο που έκανε όλους αυτούς τους "σοφούς" των ειδήσεων (κυρίως των τηλεοπτικών παραθύρων) για να κυνηγήσουν και να προκηρύξουν την μαζική ανάπτυξη των ιστολογίων...

Παράθυρο αχτίδας είναι όμως η φράση του Νίκου Δήμου σε άρθρο του, στην Καθημερινή της Κυριακής όπου γράφει "από την πρώτη στιγμή της διάδοσής του το Διαδίκτυο ενοχλούσε τις πάσης φύσεως εξουσίες που προσπαθούν να το ελέγξουν. Ευτυχώς αυτό δεν είναι τεχνολογικά δυνατόν. Καμία κυβέρνηση δεν μπόρεσε να λογοκρίνει το περιεχόμενο του Internet – ούτε καν οι ΗΠΑ".

Περισσότερο μοιάζουν, με σπασμωδικές κινήσεις σε καταστάσεις που δεν μπορούν να ελέγξουν και να διαχειριστούν με ωριμότητα και Δημοκρατική ευαισθησία.Μια ωριμότητα που δείχνει -προς το παρόν-η μεγάλη πλειονότητα των μπλόγκερς και αυτή την φορά...